Quotes

‘‘Κάποιος είχε πει: «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»!
Και όμως δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου κάτι πιο ακέραιο και πιο λυτρωτικό εκτός από τα ίδια τα λάθη μου, τα οποία κάθε φορά που επαναλαμβάνονται με αναιρούν, επαληθεύοντας έτσι την ίδια την ύπαρξή μου! Για το μόνο πράγμα που απολογούμαι είναι πως δεν έχω προλάβει να κάνω όλα εκείνα τα λάθη που ονειρευόμουν ότι θα έκανα μέχρι τώρα…’’

‘‘Σε ότι κι αν κάνω, σε ότι κι αν σκεφτώ, υπάρχουν μέσα μου δύο φωνές. Η πρώτη και η δεύτερη. Μόνο που δεν κατάλαβα ποτέ ποιά προηγείται ποιανής!’’

‘‘Δεν ξέρω αν υπάρχουν προηγούμενες ζωές. Αλλά αν υπάρχουν, ευτυχώς η φύση έχει προνοήσει να μην τις θυμάμαι. Θα βαριόμουν αφόρητα να ζω τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά που η ιστορία θα πειραματιζόταν με τον χρόνο…’’

‘‘Γιατί όταν πια πιστέψω σε έναν καθρέπτη, όλοι οι άλλοι στους οποίους έχω πιστέψει θα με κάνουν χίλια κομμάτια. Γιατί όταν πια πιστέψω σε έναν καθρέπτη, θα πάψει κι εκείνος να πιστεύει σε εμένα!’’

‘‘Παράξενη η σιωπή πριν από τον κρότο…’’

‘‘Νιώθω τόσο ευλογημένος που ανασταίνω κάθε μέρα τον Ιούδα μου! Ίσως γιατί κάθε μέρα νικώ τους φόβους μου κι ανασταίνομαι κι εγώ…
Σκέφτομαι μονάχα τη φορά που δεν θα με προδώσει για αργύρια ή μεγαλεία. Σκέφτομαι τη φορά που δεν θα με φιλήσει και θα με προδώσει απλά χωρίς κίνητρο! Τότε τα καρφιά θα πονάνε περισσότερο! Τότε το αγκάθινο στεφάνι θα στραγγαλίζει το κεφάλι μου! Και τότε… ίσως τότε, τον προδώσω κι εγώ!’’

‘‘Βαριά τα βήματα της θλίψης όταν φτερουγίζουν…’’

‘‘Η σιωπή μοιάζει παράξενη όταν σε σκορπάει…’’

‘‘Προσπαθώντας να ακούσω τις σιωπές μου πριν με σκορπίσουν πάλι μόλις με χαϊδέψουν στις σκιές μου!’’

‘‘Σαν παράξενη σιωπή όλοι μου οι ορίζοντες…’’

‘‘Η σιωπή μοιάζει παράξενη όταν σε ακούει μόνο εκείνη…’’

‘‘Σαν μια “παράξενη σιωπή” λίγο πριν σκορπίσει…’’

‘‘Προσπαθώντας να καταλάβω τις σιωπές μου, δίχως να τους δώσω χρώμα…’’

“Δεν θέλω εγώ χρόνο. Ο χρόνος με θέλει…’’

‘‘Ο κατήφορος είναι πιο όμορφος γιατί έχει μεγαλύτερη ανηφόρα…’’

‘‘Υπάρχουν φορές που η θνησιγενής ατολμία μου να αναπνεύσω το άγνωστο, μου υπενθυμίζει για ποιό λόγο δεν επιλέγω πλευρά και ζω ανάμεσα στις επιφάνειες!’’

‘‘Η τύχη είναι το πιο αμείλικτο δάνειο. Αν ποτέ την επικαλεστείς, θα σου δώσει ότι θέλεις και δεν θέλεις και ύστερα θα σε αφήσει στεγνό με όλα εκείνα τα οποία δεν ήθελες…’’

‘‘Μόνο εγώ μπορώ και τρώω σε τραπέζια που τρεκλίζουν!’’

‘‘Προτιμώ το 0 από το τίποτα! Και ξέρετε γιατί? Γιατί πολύ απλά ακόμα και το 0 μπορεί κάτι να αλλάξει σε έναν κόσμο που βάσει της εξέλιξης πολλαπλασιάζεται!’’

‘‘Η μοίρα δεν εκβιάζεται! Ούτε ο χρόνος ούτε πάσης φύσεως δημιουργός μπορεί να την δαμάσει. Ούτε τούτο εδώ το χέρι που μοιρολατρικά σαλεύει για να την θυσιάσει…’’

‘‘Μόλις μάθεις πόσες φορές πρέπει να χάσεις για να μάθεις να κερδίζεις, χάνεις και την τελευταία πιθανότητα να κερδίσεις!’’

‘‘Η ζωή βλέπει σε εμάς ότι βλέπουμε εμείς σε εκείνη!’’

‘‘Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που αποσπούν βίαια την προσοχή αλλά εκείνοι που την έλκουν αβίαστα!’’

‘‘Η άγονη ευφυΐα δεν μπορεί να μεταλαμπαδευτεί. Συχνά θυμίζει ένα μόνο ψηφίο, που όσο μεγάλο και αν είναι πολλαπλασιάζεται πάντα με το μηδέν. Και δυστυχώς… το πεπρωμένο του γινομένου μοιάζει αναπόφευκτο!’’

‘‘Όποιος δεν πιστεύει στη μαγεία είναι ο πιο επικίνδυνος μάγος!’’

‘‘Δεν αποθεώνω το δεδομένο και δεν υποτιμάω το ζητούμενο.’’

‘‘Δεν εξιδανικεύω το αυτονόητο και δεν ευτελίζω το ζητούμενο.’’

‘‘Αν η ευτυχία είναι απλά να μην περιμένεις τίποτα από κανέναν, τότε μάλλον θα αργήσω να την ανταμώσω. Γιατί θεριεύοντας την προσμονή της, ίσως την προκαλέσω να με ξεγελάσει και να πιστέψω τελικά σε εκείνη!’’

‘‘Τον φόβο να τον σέβεσαι. Μόνο όταν σε σέβεται να αρχίσεις να τον φοβάσαι…’’

‘‘Αντιδραστική διάσταση ο χρόνος! Ούτε εγώ τον αλλάζω ούτε κι εκείνος εμένα!’’

‘‘Ο μόνος τρόπος να φτάσεις τον χρόνο, είναι να τρέξεις πιο γρήγορα από αυτόν!’’

‘‘Για να βρεις κάτι που δεν υπάρχει, πρέπει να μην το αναζητήσεις ποτέ…’’

‘‘Εύχομαι να μην καταφέρουμε ποτέ να πραγματοποιήσουμε όλες τις ευχές μας! Ίσως, γιατί κάποιες είναι πιο όμορφες ανεκπλήρωτες…
Ίσως, γιατί κάποιες χίμαιρες τελικά μας δίνουν ζωή!
Ίσως, γιατί η μία και μοναδική χίμαιρα που δεν θα καταλάβουμε, μας δίνει εκείνη τη δύναμη που χρειάζεται για να μπορούμε να γεννάμε ευχές!’’

‘‘Το τί κρατάει ο καθένας μας από αυτή τη ζωή εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο έχει φτιάξει το καλάθι του. Μόνο αν το έχει φτιάξει μόνος του, ξέρει τί πρέπει να κρατήσει…’’

‘‘Πρέπει να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο μέχρι να σπάσει τουλάχιστον το ένα από τα δύο… Εκτός κι αν προτιμάς τη φυλακή σου ανίκητη, άφθαρτη και ενιαία!’’

‘‘Το πιο επικίνδυνο βίτσιο των ανθρώπων δεν είναι ότι επιδιώκουν να μην εκτιμούν αυτά που έχουν, αλλά ότι δεν εκτιμούν κι αυτά που δεν έχουν…’’

‘‘Μέσα στην τρέλα μου υπάρχει κάποιο μάτι κυκλώνα λογικής. Αυτό είναι που με κάνει να μην υπερβαίνω τις δυνατότητές μου τη στιγμή που, φαινομενικά, οι ίδιες είναι αυτές που με παρασύρουν στον όλεθρο. Ωστόσο, η διέλευση μου από αυτό το μάτι είναι πάντα προσωρινή και οι άλλοτε περιορισμένες στην νηνεμία δυνατότητες μου, διευρύνονται μέσα σε εκείνον…’’

‘‘Η πραγματική κορυφή συμφιλιώνει την ανηφόρα με την κατηφόρα. Δίχως αυτήν την παράταιρη συνύπαρξη δεν πλησιάζεις κανέναν ουρανό.’’

‘‘Είναι ίδιον του συνετού ανθρώπου να πράττει αυτό ακριβώς που απαιτείται για να επιτευχθεί ένας στόχος. Ούτε κάτι λιγότερο ούτε κάτι περισσότερο. Γιατί, ενώ στην πρώτη περίπτωση θα αποτύχει, στην δεύτερη γίνεται ο ίδιος στόχος!’’

‘‘Παράξενο αερικό είμαι εγώ. Καμιά φορά η σκιά μου γίνεται τόσο βαριά, που ακόμα κι εγώ νομίζω ότι περπατώ ανάμεσά σας! Ευτυχώς, όμως, που ακόμα φυσάει στις καρδιές κάποιων ανθρώπων και αφήνω ξανά το έδαφος και σκορπίζω στον αέρα, πριν προλάβει να κοπάσει και η παραμικρή ριπή μέσα τους…’’

‘‘Η ζωή βλέπει σε εμάς ότι βλέπουμε εμείς σε εκείνη!” Κι αν η ζωή βλέπει σε εμάς ότι βλέπουμε εμείς σε εκείνη, πως να δει δίχως να πιστέψει σε κάποιο παραμύθι!’’

‘‘Είμαι τόσο μπροστά που πολλές φορές μοιάζω να είμαι πίσω…’’

‘‘Κάνω τρομακτική υπερπροσπάθεια για να φαίνεται ότι είμαι ένας σαν κι εσάς. Για να χωρώ ανάμεσά σας… Και πάνω που τα καταφέρνω, σε εκείνο ακριβώς το σημείο, είναι που τα κάνω μαντάρα!’’

‘‘Αγωνίζομαι να μην με ξεπερνάει η πραγματικότητα.’’

‘‘Φτηνό το χιούμορ που πληρώνεται ακριβά…’’

‘‘Μάλλον είμαι τόσο λίγος για να ταρακουνήσω έναν ολόκληρο κόσμο που κοιμάται μέσα σου κι εσύ τόσο πολύς για να κρατήσεις ακίνητο τον δικό μου!’’

‘‘Μόνο οι προδότες έμειναν πια. Οι προδότες και οι φοβισμένοι! Ε… ίσως και κάποιοι λίγοι που δεν μπορούν να είναι τίποτα από τα δύο…’’

‘‘Από την πιο γλυκιά μου σκέψη! Για όσο ακόμα θα παραμένει ακέραια…’’

‘‘Κάνω ότι μου υπαγορεύει το πνεύμα μου, η κρίση μου και η αισθητική μου.’’

‘‘Μακριά από αμόρφωτους ανθρώπους!
Οι άνθρωποι που δεν έχουν μορφή είναι καταδικασμένοι να είναι άσχετοι και καταδικάζουν τους γύρω τους με την ίδια μοίρα, κάθε φορά που προσπαθούν να τους αλλάξουν, νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο η ανυπαρξία τους δεν θα περάσει απαρατήρητη!’’

‘‘Αν έχεις τη γνώση και δε μπορείς ή δε θέλεις να τη μεταδώσεις δε τη χρειάζεσαι…
Αν έχεις τη γνώση και μπορείς να τη μεταδώσεις…
εκείνη είναι που σε χρειάζεται περισσότερο!’’

‘‘Ο νους μου λοιπόν περισσεύει και η καρδιά μου δε χωράει πουθενά…’’

‘‘Η αλήθεια για να προστατευτεί από την αλήθεια της κρύβεται στην ειρωνεία!’’

‘‘Γιατί όταν πια πιστέψω σε έναν καθρέπτη, όλοι οι άλλοι που είχα πιστέψει θα με κάνουν χίλια κομμάτια. Γιατί όταν πια πιστέψω σε έναν καθρέπτη, θα πάψει κι εκείνος να πιστεύει σε εμένα! Γιατί όταν πια πιστέψω σε έναν καθρέπτη θα νιώθω πιο μόνος μου από ποτέ!’’

‘‘Κι ένα μυαλό ενιαίο και χωρισμένο στα δύο να μην ξέρει αν ονειρεύεται ότι ξυπνάει ή αν ξυπνάει ότι ονειρεύεται…’’

‘‘Δεν είχα ανάγκη κανένα κέλυφος για να υπάρξω! Δεν είχα ανάγκη κανέναν πια που θα προστάτευε την προστασία μου! Ίσως να είχα ανάγκη κάποιον που θα προστάτευε απλά εμένα. Όχι αυτό που νόμιζε ότι είμαι. Εμένα. Ούτε την πανοπλία μου ούτε και την ικανότητά μου να την χρησιμοποιώ επιδέξια.’’

‘‘Τον μέτρησα με τα μάτια μου, αλλά ήταν από εκείνες τις περιπτώσεις που κανένα μέτρημα δεν μπορούσε να τον μετρήσει!’’

‘‘Ίσως, γιατί ο ένοχος δεν συγχωρεί την ενοχή, πόσο μάλλον την αθωότητα! Για εκείνον είναι όλοι ένοχοι!’’

‘‘Ο σύμμαχος, το μόνο που κάνει είναι να σου αποδεικνύει ότι κάτι δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου… Και πείθεις τον εαυτό σου στο τέλος ότι δεν μπορείς. Και ύστερα σου υπενθυμίζει κάθε φορά, ότι σε βοήθησε να κάνεις κάποτε, αυτό που δεν έκανες ποτέ χωρίς αυτόν!’’

‘‘Αποφασίζω να μην προσπαθώ να αλλάξω τον καιρό… της Άνοιξης! Γιατί κάθε φορά που το έκανα άλλαζα μοναχά εγώ!’’

‘‘Μια γλώσσα που για να μην πνίγεται σε αυτιά που πλημμυρίζουν εύκολα την καταδικάζω να υπόκειται σε συνεχείς παύσεις!’’

‘‘Νοσταλγία… Η παρτιτούρα της παύσης… της σιωπής! Η ανύπαρκτη μελωδία του φάλτσου!’’

‘‘Δεν είναι λίγες οι φορές που υπακούμε χωρίς καμία απολύτως λογική στα ‘‘κατώτερα’’ των ενστίκτων μας και ικανοποιούμε τις ορμές μας δίχως να μας ικανοποιούν!’’

‘‘Θα προκαλώ τις ήττες μου για να προκαλούν κι εκείνες με τη σειρά τους κάθε μου διεκδίκηση… Και οι νίκες μου θα έρχονται όχι για να φεύγουν οι ήττες μου, αλλά για να τις φέρνουν! Αυτή η φυσική συνύπαρξη με το τίποτα θα με κάνει να το κατανοήσω και να το αγαπήσω. Και ίσως τότε να το επιλέξω…’’

‘‘Τί σε νοιάζει περισσότερο; Μια ζωή στον κόσμο που ζεις μισός ή μια ζωή σε έναν κόσμο που δεν ξέρεις ολόκληρος;’’

‘‘Το ότι δεν πετάς στο ύψος που θέλεις, δεν σημαίνει ότι δεν πετάς!’’

‘‘Όταν πετάς δεν φοβάσαι την πτώση. Όταν δεν πετάς την φοβάσαι!’’

‘‘Αυτός ο ιδιόμορφος και τόσο ιδιόρρυθμος εσωτερικός μονόλογος. Αυτή άλλωστε, είναι και η φύση του διαλόγου. Αυτή η παράλογη χρήση του λογικού. Η «πολλαπλασιάζουσα διαίρεση» του λόγου. Η αποσυντεθειμένη σύνθεση εσωτερικού μονολόγου και εκκωφαντικής σιωπής που παραλύει κάθε γλώσσα που προσπαθεί να τον εκφράσει!’’

‘‘Πόσο εύθραυστο μπορεί να είναι ένα κλειδί! Ίσως όσο εύθραυστη μπορεί να είναι η λύση…’’

‘‘Η ελευθερία δεν εξαρτάται από κανέναν, ούτε καν… από την ίδια.’’

‘‘Αμείλικτη υπόσταση η δικαιοσύνη… Πρώτα αδικεί κι ύστερα αδικώντας την αδικία που είχε διαπράξει, δικαιώνει την ύπαρξη της!’’

‘‘Αυτό λοιπόν, είναι το ένστικτο! Ο παράλογος χρησμός της λογικής!’’